Ruhun Yalnızlığı

İtalyan psikiyatr Eugenio Borgna tarafından yazılan okunası bir kitap. Hayatımızın bir parçası haline gelebilen yalnızlık, mutluluk, korku, acı, umut  ve ölüm hakkında hem kendi deneyimleri hem de bazi insanların anlattıkları üzerinden insanın bu durum karşısında aldığı hal ve davranışların nedenleri ve nasıl olabileceğini bize anlatan bir kitap. Okuduğunuz andan itibaren bu kavramlara olan bakışınızı yeniliyorsunuz, farklı bir pencereden bakmaya çalışıyorsunuz. Okumanızı tavsiye ederim.

“Hiçbir sevginin seni hapsetmesine izin verme. Yalnızlığını koru. Olur da sana gerçek bir sevginin sunulduğu bir gün gelirse, içsel yalnızlığın ile dostluğun arasında bir karşıtlık olmayacaktır; aksine, seni onu tam da yanılgıya mahal vermeyen bu işaretten tanıyacaksın. Diğer sevgiler katı bir şekilde disipline sokulmalıdır.”

“Mutluluk isteklerimizin doyumsuzluğuna demir atmadığında, ruhun eğilimine, eudaimonia ya demir attığında, işte o zaman, kendini gerçekleştirmesiyle birlikte ilerler ve bu özelliği nedeniyle de yitirilmesi ya da bizden alınması zordur. Dolayısıyla mutluluk, isteklerini tatmin etmek ve erdeme karşıllık alınan ödül anlamı taşımamaktadır. Mutluluk erdemin kendisidir, insanın kendi öz başarısı için kendini yönetmesidir, çünkü insanın ölçüsü budur.”

“Umut, daha doğrusu bir umut kıvılcımı, bir umut damlası insanı terk etmez; insanın başından bu umuda en karşıt, en keskin felaket bile geçmiş olsa gene terk etmez.”

“Canlı, mutluluğu asla elde edemez çünkü başka yerde de izah edildiği üzere, mutluluğun sonsuz olmasını ister, bunu diler; bu da, fiilen gerçekleşmeyecektir. Dolayısıyla canlı, arzu nesnesine hiçbir zaman sahip olmaz ve olamaz. Arzuladığı sürece de mecburen hep mutsuz olur; onu mutsuz eden, başka her nevi mutsuzluğu bir yana bırakalım, bu boş arzunun kendisidir de; çünkü gerçekleşmemiş bir arzu, acı veren bir şeydir, dolayısıyla mutsuzluk haline sebebiyet verir. Ve ne kadar tutkuyla istenirse, o kadar mutsuz olunur.”